เสน่หาสัญญาบ่วง

เมื่อ"อาทิด"คลาสโนว่าหนุ่มมาดนิ่งผู้ไม่เคยเปิดใจรักใครและไม่เข้าใจกับคำว่ารักต้องมาหมั้นหมายกับสาวน้อยจอมแก่นหน้าใสที่ได้รับฉายาว่าอาร์ทตัวแม่แห่งวงการศิลปะอย่าง"ใยแก้ว"ตามคำสัญญาของผู้ใหญ่ที่ตกลงกันไว้ตั้งแต่ทั้งคู่ยังเป็นเด็ก

"ฉันจะยอมหมั้นกับคุณ........ถ้าคุณยอมทำตามสัญญาที่ฉันขอ" สาวน้อยใยแก้วเอ่ยอย่าท้าทายเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่สามารถขัดคำสั่งของผู้เป็นพ่อได้

"หึ......ยอมง่ายจริงนะหรือนี่ก็คงเป็นแผนการของเธออีกสิ่นะ"อาทิดหัวเราะในลำคอเพราะคิดว่าตนเองนั้นรู้ทันแผนการของหญิงสาวตรงหน้า

"แผน?.......นายใช้อะไรคิดฮะ   ถึงคิดว่าฉันต้องมานั่งจัดฉากสร้างเรื่องเพื่อจะได้หมั้นกับคนอย่างนาย " ใยแก้วเริ่มไม่พอใจที่ชายหนุ่มมาดูถูกตนอย่างนั้น

"คนอย่างฉัน  มันเป็นยังไง" อาทิดสวนขึ้นทันควันเพราะคิดว่าใยแก้วพูดจาหยามกันเกินไป "รู้จักคนอย่างฉันมากแค่ไหนเชียว"

"ผู้ชายอย่างนาย   ก็ไม่มีอะไรซับซ้อนนี่" หญิงสาวมองอาทิดตั้งแต่หัวจรดเท้าเพื่อบงบอกว่าชายหมุ่นไม่ได้อ่านยากอะไร"ผู้ชายห่วยๆ"แม้เป็นเพียงเสียงที่แทบจะไม่ได้เปล่งเสียงออกมาแต่แม้เพียงความคิดอาทิดก็ได้ยินอย่างชัดเเจ๋ว

"ฉันจะทำให้เธอรู้จักฉันให้ดีทุกซอกทุกมุมเลยละ  ใยแก้ว" ไม่พูดป่าวอาทิดขว้าแขนบางของใยแก้วเอาไว้  แล้วออกแรงบีบนิดๆด้วยความโกรธที่โดนดูถูก